A lecture at Deschooling Classroom organised by Kontrapunkt (Skopje) and TkH (Belgrade) with the support of Swiss Cultural Programme in the Western Balkans.
Looking beyond the Overcode: Art in the Age of the Communism of Capital
Abstract. Many artists are concerned today with forging a new politically engaged art by desperately pushing novel ideas into decaying 19th century formats. Rather than drastically forcing the artistic practice toward ‘activism’, however, it might potentially be more interesting and radical to conceptualise the art world itself as a social symptom. Today, the social coordinates of art need to be rethought. At the start of the 21st century, any avant-garde utopia based on the ‘creativity to the masses’ has been completely surpassed. The aesthetic impulse today belongs more to the dark forces of the mediascape than to the white cube, as social creativity has been massively secularised by creative industries and institutional cultural policies. Is there any escape from the Overcode that neutralised art into such a biopolitical apparatus?
On the geopolitical scale also the big narratives of the 20th century have blurred. Twenty years after the fall of the Eastern bloc, Western countries had to nationalize their banks to avoid the abyss of the financial crisis. Indeed, as Paolo Virno wrote in A Grammar of the Multitude, post-Fordism incarnated a sort of ‘communism of capital’ and collapsed the distinction between two historically antagonistic overcodes. After the claustrophobic parenthesis of Anglo-American activism and its politically correct formats, indeed how to re-imagine art and politics against this avant-garde communism of capital?
§
Macedonian translation: Повеќето уметници се концентрирани на создавање нова, политички ангажирана уметност, очајнички инсистирајќи на застарените деветнаесеттовековни формати. Наместо форсирањето уметничките практики да се поврзат со „активизмот“, можеби би било поинтересно и порадикално да се концептуализира уметничкиот свет самиот по себе како општествен симптом. Денес, општествените координати на уметноста мораат да бидат одново промислувани. На почетокот на 21 век, која било авангардна утопија базирана на „креативноста на масите“ е сосема надмината. Естетскиот импулс денес им припаѓа многу повеќе на темната страна на медиумизацијата. Општествената креативност е масовно секуларизирана од креативните индустрии и од институционалните културни политики. Има ли некаква можност да се побегне од концептот на Overcode кој ја неутрализира уметноста во еден биополитички апаратус?
На геополитичкото скалило големите наративи на 20 век веќе се во измаглина. Дваесет години по падот на Источниот блок, Западните земји ги национализираа своите банки за да го одбегнат амбисот на финансиската криза. Како што вели Пол Вирно во Граматика на мноштвотоIndeed, пост-фордизмот инкарнираше своевиден „комунизам на капиталот“ и ја помири разликата помеѓу двата историски антагонистички overcodes. После клаустрофобичните парентези на Англо-американскиот активизам и на неговите политички-коректни формати, како да ги замислиме одново уметноста и политиката наспрема овој авангарден „комунизам на капиталот“?
Матео Пасквинели е писател, куратор и истражувач на Queen Mary University, Лондон. Автор е на книгата Animal Spirits: A Bestiary of the Commons (2008) и уредник на збирката Media Activism (2002). Неговите написи се ориентирани кон областа на Француската филозофија, медиумската култура и италијанскиот пост-оперативизам. Во моментов работи на книга во која се третира историјата на појмотsurplus преку билогијата, психоанализата, економијата на знаењето. член е на Edufactory колективот и на жирито на фестивалот Transmediale во Берлин. Од 2000 година е уредник на mailing листата Rekombinant. Во рамки на универзитетот во Лондон, Пасквинели е ко-организатор на серија семинари на тема Уметност на изнајмувањето (The Art of Rent) и на истражувачката мрежа Фабрика на заедничкото (The Factory of the Common). Заедно со Wietske Maas тој го разви проектот Urbanibalism.